LEGENDA o:
Smoku z Owiesna

Owiesno (niem. Habendorf, do XIX w. także: Owesno) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów, między wzgórzami Bielawskimi a Niemczańskimi.

Wieś wzmiankowana była po raz pierwszy w kronikach już w roku 1260 (Ovesonovo). W średniowieczu, za panowania Piastów, pierwszy gród wzniósł tu Jarosław Pogorzel „z Owiesna”. Historycy uważają, że fakt dołączenia nazwy wsi do nazwiska sugerował, że była tu siedziba rycerska, prawdopodobnie drewniana. Inna wersja mówi, że pierwszy gród w Owieśnie zbudowali na początku XIII wieku templariusze.

Wieś długo należała do rodu Pogorzelów, potem kilkakrotnie zmieniała właścicieli, by w roku 1797 znaleźć się w rękach von Seidlitzów. Po II wojnie światowej, w maju 1945 r., znalazła się w Polsce. Najpierw rozkradziony, potem zaniedbany, bez jakiekolwiek opieki zamek zaczął popadać w ruinę.

O Owieśnie jest kilka legend – jedną z nich właśnie przedstawiamy. Trudno określić czas powstania tej legendy, musi to być jednak opowieść bardzo stara, skoro opowiada o czasach rycerskich. Nie wiadomo, czy rycerzem, któremu smok porwał córkę, był Jarosław Pogorzel lub ktoś z jego rodziny, ale faktem jest, że w niedalekiej wsi, Przedborowej, jest kopalnia sjenitu – być może jaskinia smoka ukryta była w tamtejszych skałach.