LEGENDA o:
Bielawskich Krasnalach

Bielawa (niemiecka nazwa: Langenbielau) to miasto i gmina w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim.

Bielawa położona jest na Przedgórzu Sudeckim, u podnóża Gór Sowich. Rozciąga się na długości ok. 8 km. Poza Górami Sowimi z Bielawą sąsiadują jeszcze dwa wzgórza: Łysa Góra (popularnie zwana „Łysiną”) i Góra Parkowa, nazywana też Górą Krasnoludków, a przez mieszkańców zwana „Holimberkiem / Halimberkiem / Helimberkiem” (od niem. Herrleinberg/Herrlaberg).

Nazwę swoją miasto wzięło od rzeki Biela/Biała (obecnie: Bielawica), choć niektórzy powiadają, że od widoku dużej ilości rozkładanych na trawie (rosnącej za domami stojącymi przy rzeczce) mokrych lnianych tkanin, aby schły na słońcu i bielały.

Bielawa w ciągu wieków znajdowała się na styku trzech kultur, należąc do władców czeskich, austriackich i pruskich (niemieckich), stąd też w legendach obcobrzmiące imiona czy nazwiska.
Ponieważ w tej legendzie występują elementy związane z budową fabryk włókienniczych, można przypuszczać, że powstała ona w drugiej połowie XIX wieku.

Krasnoludki i legendy o nich do tego stopnia wrosły w historię miasta, że stały się ważnym elementem bielawskiej fontanny stojącej na rynku od 1939 roku. Na fontannowej kolumnie stoi będąca symbolem miasta sowa, którą podtrzymują… właśnie krasnoludki.

Na Górze Parkowej (Górze Krasnoludków!) w latach dwudziestych XX wieku postawiono wieżę widokową, z której można podziwiać panoramę Bielawy i Gór Sowich, widać też miejsce gdzie po opuszczeniu Bielawy krasnoludki się osiedliły, czyli górę Ślężę.
Piękno okolic Bielawy, połączenia kolejowe z Wrocławiem i Legnicą oraz działania w zakresie ekologii dają spore szanse na to, że krasnoludki znowu się tu pojawią.